مقدمه: شناسایی عوامل تاثیرگذار بر طلاق عاطفی با توجه به تبعات بسیار سوء این مشکل اجتماعی، می‌تواند نقش مهمی را در پیشگیری از وقوع آن بازی کند. به‌نظر می‌رسد یکی از دلایل اصلی طلاق عاطفی، پدیده خشونت خانگی علیه زنان باشد. پژوهش حاضر با هدف شناخت رابطه خشونت علیه زنان با طلاق عاطفی در بین زنان متاهل شهر تهران انجام شده است.
روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات پیمایشی-همبستگی (مقطعی) است که رابطه خشونت خانگی علیه زنان و طلاق عاطفی را مورد مطالعه قرار می‌دهد. جامعه‌ی‌آماری این پژوهش شامل تمام زنان متاهل شهر تهران در سال 1395 می‌باشد. برای انتخاب زنان متاهلی که با همسر خود درحال زندگی هستند از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای (چندمرحله‌‌ای) استفاده شد. حجم نمونه‌ی برآورد شده 402 نفر می‌باشد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن(2000) و پرسشنامه خشونت خانگی علیه زنان حاج یحیی(2001) استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها پس از جمع‌آوری آن‌ها به کمک نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و بهره‌گیری از آزمون‌های آماری پیرسون، اسپیرمن وتحلیل رگرسیون لوجستیک انجام گردید.
نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین خشونت علیه زنان با طلاق عاطفی وجود دارد. و ابعاد خشونت خانگی علیه زنان بین 40/2% تا 53/7% از تغییرات واریانس طلاق عاطفی را پیش‌بینی می‌کند. از بین متغیرهای دموگرافیک، پایگاه اقتصادی-اجتماعی با طلاق عاطفی رابطه مثبت و معنادار داشته و بین سن، مدت ازدواج و تعداد فرزندان با طلاق عاطفی ارتباط معناداری مشاهده نشد.
بحث و نتیجه‌گیری: خشونت خانگی علیه زنان مشکلات شدیدی به خانواده تحمیل می‌کند. زنان دچار خشونت خانگی نیازمند توجه بیشتر در جهت کاهش طلاق عاطفی هستند. نتایج این مطالعه به سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان کار با خانواده و زنان پیشنهاد می‌کند که در برنامه‌ریزی سیاست اجتماعی و مداخلات مرتبط در حوزه سلامت، به نقش خشونت خانگی علیه زنان در طلاق عاطفی توجه نموده و از آن استفاده نمایند. این سیاست‌گذاری‌ها و تدوین مداخلات مرتبط می‌تواند به کاهش آمارهای طلاق رسمی نیز کمک کند.