|
اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشخوار ذهنی و تمایزیافتگی خود زوجین متقاضی طلاق توافقی
|
مهدی لاهوتی1   ، مهریار عناصری2 ، فتانه محمدی3 |
1- واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی
2- گروه روانشناسی، واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی ، dranasseri1969@gmail.com
3- واحد ابهر، دانشگاه آزاد اسلامی |
|
|
چکیده: (502 مشاهده) |
پیشگفتار: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشخوار ذهنی و تمایزیافتگی خود زوجین متقاضی طلاق توافقی است.
روش:در این پژوهش نیمه‌آزمایشی از طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون استفاده شده است. زوجین متقاضی طلاق توافقی شهر تهران در سال1402 جامعه‌آماری این پژوهش زاتشکیل داده اند. چهارده زوج متقاضی طلاق توافقی با استفاده از روش غیرتصادفی هدفمند گزینش و سپس به روش تصادفی هفت زوج در گروه آزمایش و هفت زوج دیگر به‌عنوان گروه گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش در هشت جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند. پس از ریزش، شش زوج درمان را با موفقیت به پایان رساندند. گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. جهت معادل‌سازی نفرات دو گروه آزمایش و گواه به تعداد ریزش گروه آزمایش به‌صورت تصادفی از گروه گواه نیز حذف گردید. در این پژوهش از پرسشنامه‌های نشخوار ذهنی و تمایزیافتگی خود استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از مدل آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیرهMANCOVA و تک‌متغیرهANCOVA تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پس‌آزمون گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی‌داری وجود دارد و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به‌طور معنی‌داری موجب بهبود نشخوار ذهنی و تمایزیافتگی خود شده است.
پی‌آمد: براساس یافته‌های پژوهش حاضر انجام مداخلات بر اساس این رویکرد می‌تواند بر بهبود نشخوار ذهنی و تمایزیافتگی خود زوجین متقاضی طلاق توافقی موثر باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: تمایزیافتگی خود، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، نشخوار ذهنی، طلاق |
|
|
متن کامل [PDF 625 kb]
(166 دریافت)
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1403/4/18 | پذیرش: 1403/6/25 | انتشار: 1403/6/25
|
|
|
|
|
|
