مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر خودکارآمدی و عملکرد خانواده زنان سرپرست خانوار انجام شده است.
روش: این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه‌ آزمایش و کنترل اجرا شد. جامعه‌آماری این پژوهش، کلیه زنان سرپرست خانوار شهر ورامین در سال هزارو سیصذ نود چهاربودند، که از میان آنان 40 زن  سرپرست خانوار با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 70 دقیقه‌ای تحت آموزش مهارت‌های زندگی قرار گرفت اما گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکرد. پرسش نامه‌های خودکارآمدی و عملکرد خانواده در مراحل پیش‌آزمون و پس آزمون از هر دو گروه تکمیل گردید. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و به کمک نرم افزار SPSS19 موردتجزیه و تحلیل قرارگرفت.
نتایج: نتایج نشان داد که بین گروه آموزش و گروه کنترل در متغیرهای خودکارآمدی و عملکرد خانواده تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر آموزش مهارت‌های زندگی باعث بهبود معنادار خودکارآمدی و عملکرد خانواده در زنان سرپرست خانوار شده است (P< 0/01).
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می‌شود از روش آموزش مهارت‌های زندگی برای بهبود خودکارآمدی و عملکرد خانواده زنان سرپرست خانوار استفاده شود.