دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران. 09132415699 ، naima.mohammadi@yahoo.com
چکیده: (4267 مشاهده)
مقدمه: گروهی از مددجویان در مقایسه با دیگران، مشکلات بینفردی بیشتری در محیط زندان از خود بروز میدهند. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر سازهی ناگویی خلقی بر روی مشکلات بینفردی در مددجویان انجام شده است. روش: در پژوهش حاضر با استفاده از روش پیمایش 384 مددجوی زندان مرکزی شهر کرمان مورد بررسی قرار گرفتند. مشارکتکنندگان با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند، این افراد حداقل یک بار سابقهی درگیری با سایر مددجویان (در داخل و یا خارج از بند) و یا مددکاران اجتماعی را داشتند. ابزار مورد بررسی در این تحقیق پرسشنامهی استاندارد تورنتو و مشکلات بینفردی است. این ابزار احتمال پیشبینی مشکلات بینفردی توسط مبتلایان به اختلال ناگویی خلقی را در زندان فراهم میکند. نتایج: بر اساس یافتههای حاصل از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گامبهگام، مشخص شد رابطهی معناداری میان مشکلات ناشی از ناگویی خلقی و مشکلات بینفردی در این گروه از مددجویان وجود دارد. در واقع، مشکل ناگویی خلقی در هر سه مولفه شامل (دشواری در بیان احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر معطوف به بیرون) قادر به پیشبینی مشکلات بینفردی در مددجویانی است که مرتکب رفتارهای ناهنجار علیه سایر مددجویان یا مددکاران در زندان میشوند. بحث و نتیجهگیری: با توجه به نتایج بهدست آمده مشکلات بینفردی مددجویان تابعی از مشکل ناگویی خلقی است و برای کاهش آن دورههای آموزش رواندرمانگری بینفردی برای مددکاران زندان پیشنهاد میشود.
Mohamadi N. The Effect of Alexithymia on the Interpersonal Problems in Prisoners in the Central Prison of Kerman, Iran
. Socialworkmag 2016; 5 (2) :47-55 URL: http://socialworkmag.ir/article-1-119-fa.html
محمدی نعیما. تاثیر ناگویی خلقی بر مشکلات بینفردی در مددجویان زندان مرکزی شهر کرمان. فصلنامه مددکاری اجتماعی. 1395; 5 (2) :47-55