|
مداخلات مددکاری اجتماعی در کار با یک کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی گزارش مورد
|
محبوبه توکلی   1، ملیحه توکلی2 |
1- موسسه خیریه نیکوکاران حامی ، mahboobeh_tavakoli30@yahoo.com
2- موسسه خیریه نیکوکاران حامی |
|
|
چکیده: (927 مشاهده) |
مقدمه: رابطه والد-کودک یکی از مهمترین رابطه‌هایی است که هر فرد در طول دوره زندگی خود تجربه می‌کند. این دوره نقش مهمی در تعیین شخصیت فرد در بزرگسالی ایفا می‌کند. به‌همین دلیل مداخله‌هایی برای آموزش والدین به‌منظور شکلگیری هر چه بهتر این رابطه و پیشگیری از آسیب احتمالی دوره بزرگسالی ضروری به‌نظر می‌رسد. هدف این مقاله، گزارش مداخله‌های مددکاری اجتماعی در کار با یک کودک مبتلا به نقص توجه و بیش‌فعالی به‌منظور کاهش مشکل کودک و آموزش غیرمستقیم آموزه‌ها به والدین برای بهبود نحوه تعامل با کودک و ایجاد دلبستگی ایمن بود.
گزارش مورد: پارسا، نام کودک به دلیل حفظ حریم شخصی تغییر داده شده است- پسر شش ساله‌ای است که با تشخیص اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی به رغم بستری‌های مکرر در بیمارستان، به دارو درمانی پاسخ نمی‌دهد و خانواده در برخورد با او دچار درماندگی شده است. مداخلات مددکاری اجتماعی با تاکید بر نظریه دلبستگی و با استفاده از رویکرد -شخص در محیط- باعث کاهش نشانه‌ها در کودک مورد مطالعه شد.
بحث و نتیجه‌گیری: مددکار اجتماعی در کار با این کیس، مداخله‌های خود را بر اساس نظریه دلبستگی انجام داد و سعی شد از این طریق آموزش‌های لازم به مادر و معلم کودک داده شود. با توجه به تاثیرگذاری این رویکرد، می‌تواند به‌عنوان یک رویکرد موثر به سایر متخصصان این حوزه پیشنهاد شود. البته در این راه، موانعی از جمله توجه صرف به دارودرمانی، مشارکت ندادن والدین در روند درمان، نداشتن نگاه سیستمی تیم درمان و آگاه نبودن آن‌ها به نقش مددکار اجتماعی وجود داشت که رفع آن‌ها می‌تواند در حصول نتایج بهتر موثر باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: دلبستگی، کودک، والدین، مددکاری اجتماعی، اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی |
|
|
متن کامل [PDF 375 kb]
(1272 دریافت)
|
نوع مطالعه: گزارش مورد |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1399/7/30 | پذیرش: 1400/3/11 | انتشار: 1401/6/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
