1- گروه جامعهشناسی، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاداسلامی 2- گروه جامعهشناسی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی ، zahra.zare2006@gmail.com 3- گروه جامعهشناسی، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده: (460 مشاهده)
پیشگفتار: پدیده نوظهور طلاق صوری نوعی طلاق توافقی است که هدف آن جدایی زوجین نبوده، بلکه بهدلایل دیگری و برای کسب منفعتهای ناشی از مجرد یا مطلقه بودن صورت میگیرد که درسالهای اخیر رو به افزایش بوده است. این پژوهش با هدف بررسی و تحلیل جامعهشناسی پیامدهای اجتماعی و اقتصادی طلاق صوری و بررسی تجربه زیسته زنان مطلقه صوری مستمریبگیر سازمان تامین اجتماعی با رویکرد نظریه زمینهای انجام گردیده است.
روش: پژوهش به روش کیفی در سال 1401 در شهرستان ملارد انجام گردید. چهارده نفر از زنان مطلقه صوری مستمریبگیر شعبه تامین اجتماعی ملارد به روش نمونهگیری هدفمند و نظری تا اشباع نظری انتخاب شدند. ابزار جمعآوری دادهها مصاحبه نیمهساختاریافته و برای تجزیه وتحلیل دادهها از نرمافزارNVIVO10 استفاده گردید.
یافتهها: نتایج پژوهش منجر به شناسایی صد و هفتاد و سه مقوله باز، پنجاه و دو مقوله محوری و ده مقوله انتخابی گردید که درقالب مدل پارادایمی قرارگرفت و پدیده مرکزی «احساس ناامنی اقتصادی و خانوادگی در زنان» مطلقه صوری مستمریبگیر سازمان تامین اجتماعی بود، که در زمینه و میدان مطالعه کشف گردید.
پیآمد: طلاق صوری و دریافت مستمری پیامدهای اقتصادی و اجتماعی برای زنان در برداشته است که از پیامدهای اقتصادی میتوان گفت برای زنان بهبود شرایط اقتصادی آنان و بعد مثبت اجتماعی آن نیز افزایش سطح قدرت و تصمیمگیری زنان بوده است، اما طلاق صوری و دریافت مستمری پیامدهای منفی نیز برای زنان داشت که ازجمله میتوان به افزایش تعارضات خانوادگی، از دست دادن شغل و فرصتهای کسب درآمد و بی بهره شدن از حقوق قانونی خود بهعنوان همسر بهدلیل طلاق اشاره کرد.
Asgarkhani N, Zare Z, Fathi S. Sociological Analysis of the Social and Economic Consequences of Fake Divorce, Lived Experience of Formally Divorced Social Security Pensioners Women. Socialworkmag 2024; 12 (4) :15-24 URL: http://socialworkmag.ir/article-1-890-fa.html
عسگرخانی نرگس، زارع زهرا، فتحی سروش. تحلیل جامعهشناسی پیامدهای اجتماعی و اقتصادی طلاق صوری تجربه زیسته زنان مطلقه مستمری بگیر سازمان تامین اجتماعی. فصلنامه مددکاری اجتماعی. 1402; 12 (4) :15-24