1- دانشکده روانشناسی، دانشگاه تهران ، hajhosseini@ut.ac.ir 2- دانشکده روانشناسی، دانشگاه تهران
چکیده: (245 مشاهده)
پیشگفتار: زندگی کاری نوجوانان کار مانع ورود به موقع آنان به مدرسه میشود، براین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش بازماندگی از تحصیل در احساس تعلق به مدرسه نوجوانان کار، انجام شده است.
روش: روش پژوهش کیفی از نوع پدیدارشناسی بود. مشارکتکنندگان شامل شانزده دانشآموز دختر و پسر یازده تا شانزده ساله مرکز کودکان کار شوش بودند که بهروش انتخاب هدفمند و بر پایه اصل اشباع برگزیده شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش مصاحبه نیمهساختاریافته بود و دادهها مطابق با رویکرد استراس و گلاسر تحلیل و طبقهبندی شد.
یافتهها: یافتههای پژوهش احساس تعلق به مدرسه را در سه بعد شامل گردید: باور و تعهد به مدرسه، دلبستگی به همسالان-معلم-کارکنان و محیط مدرسه، مشغولیت در فعالیتها و احساس ارزشمندی وابسته به مدرسه.
پیآمد: نتایج پژوهش حاکی از آن است که مدرسه میتواند از طریق فراهم ساختن فرصت کسب دانش، آیندهنگری را در نوجوانان کار برانگیخته و موجب باور به مدرسه شود. فرصت تعامل اجتماعی، بازی و تفریح با همسالان و حمایت و پذیرش معلم و کارکنان موجب ایجاد دلبستگی آنها با افراد در تعامل شده و همچنین مشارکت یافتن در فعالیتهای مدرسه و موفقیت جمعی، موجب احساس ارزشمندی ناشی از مدرسه گردیده و در احساس تعلق به مدرسه نوجوانان بازمانده از تحصیل موثر است.
Hajhosseini M, Shahmir S. Educational Deprivation and School Bonding of Shush’s Students Engaged in Child Labor. Socialworkmag 2024; 13 (1) :36-46 URL: http://socialworkmag.ir/article-1-808-fa.html
حاج حسینی منصوره، شاهمیر سارا. بازماندگی تحصیلی و تعلق به مدرسه نوجوانان کار شوش. فصلنامه مددکاری اجتماعی. 1403; 13 (1) :36-46