|
بازماندگی تحصیلی و تعلق به مدرسه نوجوانان کار شوش
|
منصوره حاج حسینی1   ، سارا شاهمیر2 |
1- دانشکده روانشناسی، دانشگاه تهران ، hajhosseini@ut.ac.ir
2- دانشکده روانشناسی، دانشگاه تهران |
|
|
چکیده: (307 مشاهده) |
پیشگفتار: زندگی کاری نوجوانان کار مانع ورود به موقع آنان به مدرسه می‌شود، براین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش بازماندگی از تحصیل در احساس تعلق به مدرسه نوجوانان کار، انجام شده است.
روش: روش پژوهش کیفی از نوع پدیدارشناسی بود. مشارکت‌کنندگان شامل شانزده دانش‌آموز دختر و پسر یازده تا شانزده ساله مرکز کودکان کار شوش بودند که به‌روش انتخاب هدفمند و بر پایه اصل اشباع برگزیده شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش مصاحبه نیمه‌ساختاریافته بود و داده‌ها مطابق با رویکرد استراس و گلاسر تحلیل و طبقه‌بندی شد.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش احساس تعلق به مدرسه را در سه بعد شامل گردید: باور و تعهد به مدرسه، دلبستگی به همسالان-معلم-کارکنان و محیط مدرسه، مشغولیت در فعالیت‌ها و احساس ارزشمندی وابسته به مدرسه.
پی‌آمد: نتایج پژوهش حاکی از آن است که مدرسه می‌تواند از طریق فراهم ساختن فرصت کسب دانش، آینده‌نگری را در نوجوانان کار برانگیخته و موجب باور به مدرسه شود. فرصت تعامل اجتماعی، بازی و تفریح با همسالان و حمایت و پذیرش معلم و کارکنان موجب ایجاد دلبستگی آن‌ها با افراد در تعامل شده و همچنین مشارکت یافتن در فعالیت‌های مدرسه و موفقیت جمعی، موجب احساس ارزشمندی ناشی از مدرسه گردیده و در احساس تعلق به مدرسه نوجوانان بازمانده از تحصیل موثر است. |
|
| واژه‌های کلیدی: تعلق به مدرسه، بازمانده از تحصیل، نوجوانان کار، مطالعه کیفی |
|
|
متن کامل [PDF 399 kb]
(133 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1400/11/3 | پذیرش: 1403/3/31 | انتشار: 1403/3/31
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
