مقدمه: اعتیاد عادت یا رفتاری است که اغلب ترک کردنش مشکل می‌باشد. جوانان اصلی‌ترین قربانیان مواد مخدر هستند زیرا آن‌ها در این سن آمادگی انجام هر کاری را دارند تا کنجکاوی و یا احساسات خود را ارضا نمایند. لذا مداخله‌های لازم برای ایجاد نگرش صحیح در جوان باید از سنین پایین‌تر، به‌خصوص در خانواده آغاز شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه جو عاطفی خانواده و نگرش به اعتیاد در بین دانشجویان شهر تهران انجام شده است.
روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات پیمایشی-همبستگی (مقطعی) است که رابطه جو عاطفی خانواده و نگرش به اعتیاد را مورد مطالعه قرار داده است. جامعه‌آماری این پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه‌های شهر تهران (دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی و دانشگاه شهید بهشتی) در سال 1395 می‌باشد. برای انتخاب دانشجویان از روش نمونه‌گیری در دسترس استفاده شد. حجم نمونه‌ مورد مطالعه 623 نفر برآورد گردید. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های جو عاطفی خانواده هیل برن(1964) و نگرش به اعتیاد رفیعی(1391) استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به کمک نرم‌افزار SPSS22 و بهره‌گیری از آزمون‌های آماری پیرسون وتحلیل رگرسیون چند متغیره انجام گردید. 
نتایج: نتایج این پژوهش رابطه مثبت و معناداری بین جو عاطفی خانواده و نگرش به اعتیاد را نشان داد. ابعاد جو عاطفی خانواده 7/9% از تغییرات واریانس نگرش به اعتیاد را پیش‌بینی کرد. از بین متغیرهای دموگرافیک؛ جنسیت، وضعیت سکونت و وضعیت تاهل با نگرش به اعتیاد رابطه معنادار وجود داشت اما بین سن، تحصیلات، تعداد فرزندان و اشتغال با نگرش به اعتیاد ارتباط معنادار مشاهده نشد.
بحث و نتیجه‌گیری: اعتیاد مشکلات شدیدی به خانواده و جامعه تحمیل می‌کند. لازم است برای کاهش نگرش مثبت جوانان به اعتیاد اقداماتی صورت گیرد. پیشنهاد می‌شود برنامه‌های آموزشی جامع در مورد مصرف مواد مخدر و عوارض آن برای گروه‌های سنی و قشرهای مختلف به‌خصوص جوانان، تدوین شود و برنامه تغییر و اصلاح نگرش به شیوه عملی در برنامه‌های پیشگیری از اعتیاد لحاظ شود.